Wartym jest przybliżenia skład Komisji Zakładowej wybranej tamtego dnia, prezentowane zdjęcie tablicy z nazwiskami nie jest zbyt czytelne, dlatego wymienię każdego z członków Komisji Zakładowej wybranego w dniu 26 listopada 1980 roku:
Krystyna Wojdalska, Michał Falkiewicz, Józef Foryś, Waldemar Wyżykowski, Henryk Sypniewski, Waldemar Rusak, Stanisław Nadrowski, Sławomir Wyczański, Tadeusz Zarzycki, Alicja Siwkowska, Mieczysław Maroń, Jacek Matuszewski, Leon Kowalski, Andrzej Kamiński, Irena Golańska, Tadeusz Reda, Jerzy Przygoda, Mirosława Kowalska, Jerzy Słomski.
Pierwsze rozmowy i potajemne spotkania przyszłych działaczy związkowych, otworzyło historię wedlowskiej „Solidarności”. Już na początku września na terenie ówczesnej bazy samochodowo–magazynowej na ulicy Chrzanowskiego dochodzi do pierwszych rozmów przyszłych członków NSZZ „Solidarność”. Spotkania zainicjowane przez kierowców, odbywają się w ukryciu, przed rozpoczęciem pracy, mimo tego są inwigilowane przez kierownictwo, które dzięki przychylnym osobom jest na bieżąco powiadamiane o takich ruchach. Grupie inicjatywnej, (jak ją później nazwano), przewodził Józef Foryś, późniejszy Przewodniczący Komisji Tymczasowej NSZZ „Solidarność”. Z racji wykonywanej pracy posiada najłatwiejszy kontakt z pracownikami zakładu na Zamoyskiego. Pewnego wrześniowego dnia spotyka się z kolegami z kuźni i spawalni – Henrykiem Sypniewskim i Ryszardem Gulbickim. Możemy wyobrazić sobie te spotkania, które niesione falą wydarzeń w Gdańsku i Szczecinie, oraz zarejestrowaniem wolnego związku w Polsce, były spodziewanym nieodległym krokiem w wedlowskiej społeczności. Polityka, jaką prowadziło Zrzeszenie w stosunku do zakładów E.Wedel, wymusiło wręcz konieczność zrywu pracowników w naszym zakładzie do utworzenia Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, który mógł działać bez nacisku przez dyrekcję i struktury partyjne. Powstaje grupa założycielska, która 15 października 1980 roku rejestruje w Regionie Mazowsze Komisję Tymczasową NSZZ „Solidarność” w ZPC „22 Lipca” d. E. Wedel i ZPC „Syrena”. Ten historyczny fakt i pamiętna data, została przez naszą Komisję Zakładową uznana za oficjalną datę powstania NSZZ „Solidarność” w naszym przedsiębiorstwie. Praca Komisji Tymczasowej, której przewodniczył Józef Foryś, miała na celu przygotowanie i zorganizowanie struktur związkowych, do przeprowadzenia wyborów i powołania Komisji Zakładowej. Aby to uczynić należało odpowiednio wcześniej przeprowadzić akcję propagandową, w celu pozyskania członków nowo powstającego związku. Praca ciężka, szczególnie, gdy ówcześni działacze partyjni i zarządzający przedsiębiorstwem próbowali różnymi drogami nacisku i wywierania presji, od początku skompromitować związek i rozsadzić go od środka. Tylko determinacji ludzi, którzy poczuli posmak wolnej Polski, można zawdzięczać powstanie Komisji Zakładowej i formalne działanie NSZZ „Solidarność” w naszym Zakładzie. Odzew wśród pracowników jest niesamowity i przedstawia obraz nastrojów społecznych, na fali, których powstaje Solidarność. Już we wstępnych szacunkach ponad 1200 pracowników zapisuje się do NSZZ „Solidarność” w zakładach na Zamoyskiego i Topiel. Prowadzone są rozmowy z działaczami w Płońsku, ale ze względu na podział administracyjny, zapadają decyzje, że zakład w Płońsku będzie tworzył związek niezależny od warszawskiego. Zaczynają się rozmowy i poszukiwania człowieka, który byłby w stanie pokierować i swoim autorytetem wesprzeć związek, który miał być głosem pracowników. Znaleziono osobę, która posiadała poważanie wśród załogi i ówczesnej dyrekcji, a był nią Sławomir Wyczański, lubiany w środowisku robotniczym, wykładowca w szkole przyzakładowej, autor podręczników technologicznych, a przede wszystkim człowiek, który rozumiał potrzeby wszystkich, bez względu na stanowisko. Dnia 26 listopada 1980 roku w sali klubowej dochodzi do Pierwszego Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” przy ZPC „22 Lipca” i ZPC „Syrena”. Olbrzymia sala kinowa pęka w szwach od delegatów i członków, którzy na zasadzie obserwatorów, pragną przyjrzeć się powstawaniu związku. Kończy się działanie Komisji Tymczasowej, działanie, które odniosło niesamowity sukces. Wszystko jest dopięte na przysłowiowy ostatni guzik. Pojawiają się zaproszeni goście i ci, których obecność jest wymuszona przez ówczesne działania dyrekcji. Przy scenie, która zasłonięta jest szczelnie kotarą, na której zawieszono godło Polski i umieszczono z lewej strony „Solidarycę” a z prawej napis „ZEBRANIE WYBORCZE W ZPC 22 LIPCA”, ustawiony zostaje stół prezydialny, obleczony w zielone sukno. Po prawej stronie stołu pojawia się czarna tablica szkolna, na której będą zapisywane te historyczne chwile, lewą stronę zajmuje mównica z nagłośnieniem. Mogę sobie tylko wyobrazić tę chwilę i atmosferę tego dnia. Gwar zebranych podekscytowanych pracowników, którzy na gorąco dzielą się swoimi spostrzeżeniami. Pojawiają się zaproszeni goście, którzy zasiadają za stołem prezydialnym, pojawiają się członkowie komisji tymczasowej, na których spoczywał ciężar zorganizowania zebrania i zebranie w odpowiednim czasie takiej liczby delegatów, aby było władne dokonać wyborów. Powoli milkną rozmowy i dyskusje, ostatni spóźnialscy zajmują miejsce pod ścianami, braknie miejsca na sali za przygotowanymi stołami, które pokryły ogromne pomieszczenie sali kinowej. Za stołem zasiadają przedstawiciele Regionu Mazowsze, zasiadają członkowie Komisji Tymczasowej i „zaproszeni goście”. Wśród rozpoznawalnych twarzy jest Dyrektor A. Karbowniczek, Dyrektor Z. Sonnenberg, jest ówczesny Dyrektor Zjednoczenia Tadeusz Karpiński. Za stołem zajmują miejsce członkowie Komisji Tymczasowej Józef Foryś, Ryszard Gulbicki, Henryk Sypniewski, Waldemar Wyżykowski. Nie jestem w stanie stwierdzić, kto rozpoczął Zebranie Delegatów, według jednych był to Józef Foryś, natomiast inni twierdzą, że Heniek Sypniewski. Najważniejsze jest to, że zaczęły się obrady, które w swym zamiarze miały wyłonić władze związkowe w naszym zakładzie. Zostaje otwarta lista kandydatów do Komisji Zakładowej. Padają nazwiska z sali, widać moment zawahania wśród kilku kandydatów. Wszystkie nazwiska zostają zapisane kreda na tablicy. Kandydatami do Komisji Zakładowej byli: Krystyna Wojdalska, Michał Falkiewicz, Józef Foryś, Waldemar Wyżykowski, Henryk Sypniewski, Waldemar Rusak, Stanisław Nadrowski, Sławomir Wyczański, Henryka Janiak,Tadeusz Zarzycki, Maria Idzikowska, Krystyna Wołowska, Jadwiga Wróblewska,Alicja Siwkowska, Mieczysław Maroń, Zuzanna Jaworska, Jacek Matuszewski, Witold Fit, Zygfryd Kuciewicz, Leon Kowalski, Andrzej Kamiński, Ryszard Zalewski, Irena Golańska, Zofia Bąk, Andrzej Kołaciński, Zbigniew Kuźma, Tadeusz Reda, Jerzy Przygoda, Danuta Miękina, Krystyna Banach, Stanisław Szczepański, Mirosława Kowalska, Jerzy Słomki. Pewnym jest, że na tej liście kandydatów występowały jeszcze dwa nazwiska, niestety nie zachowały się z tego okresu protokoły i nie jestem w stanie odtworzyć pełnej listy tych, którzy wtedy zdecydowali się kandydować do władz związku, jedynym materiałem było pamiątkowe zdjęcie tablicy, na której były zapisywane odpowiednie kandydatury. Mam nadzieję, że po tym artykule znajdzie się osoba, która posiada takie materiały, lub może pamiętać brakujące osoby i podzieli się z nami posiadaną wiedzą. Zaczynają się procedury związane z wyborami, każdy w swoim sumieniu ma za zadanie oddać głos na interesujących go kandydatów, oraz na takich, którzy potrafią bronić interesów pracowniczych. Z tej grupy wyłonią się późniejsi działacze, którzy z racji obowiązków podzielą się na podkomisje i stanowiska związkowe. Nikt nie ukrywał wtedy ze jedynym poważnym kandydatem na Przewodniczącego był Sławomir Wyczański. Aby to się stało trzeba było wybrać go do grona składu Komisji, tak stanowiła ówczesna ordynacja NSZZ „Solidarność”, nie jak to ma miejsce obecnie, że Przewodniczącego wybiera się oddzielnie. Trwa gorączkowe obliczanie głosów, kto przejdzie, kto odpadnie. Nie wszyscy znają się osobiście, jeżeli już to są to znajome twarze z racji wykonywanych obowiązków. Ale każdy zadaje sobie pytanie, kto sprawdzi się w nowej roli, w nowej sytuacji, której ta fabryka i pracownicy nigdy nie była postawiona. Następuje długo oczekiwana chwila ogłoszenia składu Komisji Zakładowej. Tablica, na której zapisano skład Komisji Zakładowej, uwieczniona została na pamiątkowym zdjęciu, oraz cała nowo wybrana Komisja Zakładowa. Długo trwało zanim udało mi się znaleźć te historyczne zdjęcia, które zaginęły w grudniu 1981 roku, jak i cała ówczesna dokumentacja. Tylko dzięki determinacji paru osób, szczątkowo przetrwały materiały dotyczące tamtego okresu. Następstwem wyborów było ukonstytuowanie się Komisji Zakładowej i wybór prezydium związku. Przewodniczącym zgodnie ze wcześniejszymi ustaleniami i decyzjami zostaje Sławomir Wyczański, który do dyspozycji dostaje trzech wiceprzewodniczących:
Mirosławę Kowalską , Henryka Sypniewskiego i Jacka Matuszewskiego.
Funkcję sekretarza obejmuje Leon Kowalski. Powołane zostają podkomisje tematyczne i funkcjonalne takie jak:
Socjalno-bytowa – przewodnicząca Mirosława Kowalska,
Finansowa – przewodnicząca Alicja Siwkowska,
Kultury i oświaty – przewodniczący Henryk Sypniewski
BHP – przewodniczący Stanisław Nadrowski a później Jerzy Słomski
Kultury fizycznej i sportu – przewodniczący Stefan Bojanowski
Informacyjno – propagandowa – przewodniczący Waldemar Wyżykowski
Podkomisję do spraw Klubu Seniora – Alicja Siwkowska
Dzień 26 listopad 1980 rok, przełomowy w historii przedsiębiorstwa i społeczności naszej fabryki. Ciężka praca najbliższych 14 miesięcy, skonsolidowała działaczy i związkowców, przerwana brutalnie w grudniu 1981 roku.
