Emil Albert Wedel (ur. 15 czerwca 1841,
zm. 16 listopada 1919 w Warszawie)
– przemysłowiec, syn Karola Wedla, założyciela fabryki słodyczy E. Wedel, luteranin.
KALENDARIUM
- 1872 - przejęcie firmy
- 1874 - przyjście na świat Jana
- 1880 - sprzedaż Miodowej
- 1892 - utworzenie zgromadzenia
- 1894 - otwarcie pijalni
- 1899 - Syn Jan kończy uniwersytet we Fryburgu
- 1902 - śmierć Karola
- 1903 - plakaty
- 1904 - plakaty reklamowe
- 1908 - pierwsze przekształcenie
- 1912 - pierwsza pensja Jana
- 1919 - śmierć Emila
„Od dnia dzisiejszego każda tabliczka czekolady, pochodząca z mojej fabryki, opatrzona będzie na sobie we własnoręczny mój podpis. Wszelkie zatem czekolady nie opatrzone w stemple mojej fabryki i nie mające na etykiecie mojego podpisu, uważane być powinny za nie pochodzące z fabryki podpisanego.” E. Wedel.
W zakładzie Emila Wedla panowały stosunki patriarchalne, wedle rzemieślniczej tradycji rodzinnej; Emil Wedel znał każdego pracownika, jadano wspólne posiłki, dzieci pracowników wychowywały się niemal pod okiem chlebodawców. Tej rzemieślniczej tradycji chciał Wedel pozostać wiernym i nie był już zainteresowany rozwojem fabryki ponad pięćdziesięciu zatrudnionych.
„ Nie mam chęci ani zamiaru powiększania fabryki, bo ja chcę znać naprawdę wszystkich moich pracowników, z nimi razem pracować, jadać i bawić się” – mawiał uparcie. Wystarczało mu już zupełnie to, co miał.