Andrzej Władysław Kamiński
Urodzony 21.05.1952 roku w Kutnie
Zmarł 16.01.2005 roku w Warszawie
Przewodniczący Komisji Zakładowej nr 311 NSZZ "Solidarność" Cadbury Wedel Sp. z o.o. , Przewodniczący Sekcji Krajowej Przemysłu Cukierniczego NSZZ "Solidarność", Wiceprzewodniczący Sekretariatu Przemysłu Spożywczego Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność, Członek Komisji Rewizyjnej Regionu Mazowsze NSZZ "Solidarność".
Żona Elżbieta z domu Mońka, synowie Dariusz i Piotr. Rodzice Marian i Krystyna z domu Żygadlewicz, Dziadek Władysław ochotnik wojny 1920 roku, Babcia Janina Żygadlewicz absolwentka UW nauczycielka języka polskiego na ziemi wileńskiej.
1971 roku pracownik magazynu, pracownik techniczny w Zakładach Przemysłu Cukierniczego "22 Lipca" Zakład Syrena, od 1980 roku działacz Solidarności, członek Komisji Zakładowej, do 1989 roku działalność w strukturach podziemnych. Od 1989 roku Przewodniczący Komisji Zakładowej w Zakładach E.Wedel. Inicjator powołania w 1998 roku Sekcji Krajowej Przemysłu Cukierniczego NSZZ "Solidarność" której zostaje Przewodniczącym. Od 2002 roku Wiceprzewodniczący Sekretariatu Przemysłu Spożywczego NSZZ "Solidarność".
Inicjator powrotu firmy do historycznej nazwy E.Wedel, współuczestnik procesu restrukturyzacji i negocjator warunków finansowych i socjalnych dla pracowników w nowych warunkach, jeden z inicjatorów powstania Krajowych Struktur Przemysłu Cukierniczego, inicjator krajowych i europejskich szkoleń liderów i działaczy związkowych w związku z projektem przystapienia do U.E., od 1999 roku współautor wprowadzenia polskich przedstawicieli do Europejskich Rad Zakładowych Koncernów Cukierniczych.
WSPOMNIENIE
Kiedy w maju ubiegłego roku Andrzej Kamiński został oddelegowany przez Komisję Zakładową do pracy w Forum Cadbury Schweppes, kto z nas mógł wówczas przypuszczać, że ta nominacja nie będzie mogła dojść do skutku. Zaledwie kilka tygodni po tym wydarzeniu Andrzej poszedł na zwolnienie chorobowe, aby w tym czasie poddać się operacji nogi, po której wówczas mieliśmy nadzieję, że do nas powróci. Niestety stało się jednak inaczej, okazało się, że po przeszło sześciu miesiącach ciężkiej choroby Andrzej Kamiński odszedł już na zawsze. Mimo wielkiego cierpienia, którego doświadczał wielokrotnie prosił nas o to, aby nie został roztrwoniony dorobek jego życia, jaki nam pozostawił. Lista tych dokonań jest długa i nie będzie żadnej przesady w stwierdzeniu, że pełna determinacji postawa Andrzeja miała decydujące znaczenie dla istotnych rozstrzygnięć, jakie w kluczowych momentach tej fabryki po 1989 roku miały miejsce. Przypomnijmy sobie najpierw okres bezpośrednio poprzedzający proces prywatyzacji i rolę, jaką w tym procesie odegrał wówczas Andrzej Kamiński, który stale reagował na różnorakie wątpliwości, jakie się wtedy pojawiały. Od momentu prywatyzacji przez Pepisco powstały trudności. Wówczas to właśnie On wyszedł z inicjatywą skorzystania z usług eksperta, który reprezentował interesy pracowników wobec nowego pracodawcy. Do bardziej spektakularnych działań podejmowanych przez Andrzeja należy zaliczyć interwencję Przewodniczącego komisji Zakładowej NSZZ„Solidarność” u attache handlowego ambasady amerykańskiej. Do takich kroków zmuszała wówczas postawa Zarządu ówczesnego pracodawcy, który nierzetelnie wywiązywał się z zawartych wcześniej umów. Dzięki osobistemu zaangażowaniu Andrzeja i jego umiejętności prowadzenia tych rozmów, zakończyły się pomyślnym rezultatem dla zatrudnionych w spółce pracowników. W trakcie sprzedaży Spółki E. Wedel koncernowi Cadbury, osobistą zasługą Andrzeja było spowodowanie dopisania kwoty pochodzącej ze sprzedaży majątku socjalnego do odpowiedniego funduszu. Posłużyło to w przyszłości do wypłaty tzw premii wakacyjnych w następnych latach. Gdy po kilkuletnim funkcjonowaniu Spółki Cadbury Wedel pojawiła się wśród pracowników obawa o dalszą przyszłość fabryki, w której wspólnie pracowaliśmy, to właśnie On interweniował w tej sprawie w Zarządzie Regionu Mazowsze, a także odbył stosowne rozmowy w kancelarii Prezydenta Warszawy. Dzięki jego nieprzeciętnym zdolnościom organizacyjnym została powołana do istnienia Sekcja Krajowa Przemysłu Cukierniczego NSZZ „Solidarność”, której był jednym z założycieli. Andrzej piastował także funkcję Wiceprzewodniczącego Sekretariatu Przemysłu Spożywczego NSZZ „Solidarność”, Członka Regionalnej Komisji Rewizyjnej Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”. Dla nas jednak był przede wszystkim i nadal pozostanie charyzmatycznym Przewodniczącym Komisji Zakładowej, który tak wiele dobrego zrobił dla szeroko pojętego interesu pracowniczego. W swej pracy nie liczył się z prywatnym czasem, jaki na działalność związkową poświęcał, wkładając wiele zaangażowania, kosztem własnego zdrowia, którego niestety coraz bardziej mu brakowało. Wobec powyższych faktów trzeba jednoznacznie stwierdzić, iż w ostatnich kilkunastu latach począwszy od 1989 roku nie ma drugiej takiej osoby, która tak bardzo swą postawą , wpłynęła na przebieg wydarzeń, jakie w tym okresie czasu miały miejsce w warszawskiej fabryce Wedla.
Jesteśmy przeświadczeni o istotnej roli, jaką w dziejach tej fabryki odegrał Andrzej Kamiński, wnosząc do jej chlubnej tradycji, swój znaczący wkład.
JERZY WENELCZYK