NIE JESTEM ANIOŁEM – CZYLI BEZ CENZURY

Oczekiwania i nic po za tym. Zastanawiałem się jak zacząć, ale życie samo rozwiązało ten problem.  Koniec roku to okres podsumowań i refleksji.  Skończyło nam się święto demokracji, a teraz przeżywać będziemy inny rodzaj świętowania.  Ale, wracając do demokracji, to zakończył się proces wyborczy w całej Solidarności. Trwał długo, prawie cały rok, poczynając od najniższych struktur zakładowych , poprzez sekcje, sekretariaty, regiony kończąc na Komisji Krajowej.  Tym razem jako członek Krajowej Komisji Wyborczej miałem szansę być obecny w wielu spotkaniach i wiele z nich nadzorować. 

Władza jaka by nie była, to obowiązek oraz samotność. Tak właśnie samotność, bo odpowiedzialność za decyzje i działania podejmuje się w samotności. To prawda że konsultuje się pewne stanowiska i decyzje. To prawda, że otaczamy się przyjaciółmi i kolegami, którzy chętnie nam pomagają. Ale władza jaką by nie była to przekleństwo. To także wielki ciężar. Wiem o tym bo taki ciężar i samotność każdy z komisji zakładowej musi wpisać w swoją tożsamość i działania, które są pod obstrzałem wszystkich wokół. 

Związek „Solidarność” od lat alarmuje, że szczególna ochrona działaczy jest fikcją. I to nie tylko za sprawą przepisów prawa, które są niewystarczające. Głównie za sprawą indolencji wymiaru sprawiedliwości. Zbyt wielu pracodawców z premedytacją dyskryminuje swoich pracowników tylko dlatego, że korzystając z konstytucyjnych praw, angażują się w działalność związkową. Robią to, bo czują się nadal bezkarni, bo taki proceder zwyczajnie się im prawdopodobnie opłaca.